NIETEVEEHINTRALALA

Sinds die allereerste tekenbeet schetst Tekenteam TOTE sneller dan hun schaduw! Euh, wacht wi. Say whut? Tote? Een hippe schoudertas voor de ene, maar een West-Vlaamse smoel voor ons. Excuse le mot. Of neen, toch niet.

You say portret, we say torpedotekening. Schuimbekkend scherpe observaties monden in het beste geval (en in no time als het even mee zit) uit in een rake impressie in potlood. Op papier. Dat je licht narokend meteen meekrijgt naar huis. De oertekening. E totje. Uppe bladje.

En mag dat raken in 2 richtingen gebeuren asjeblief? Want bij een tekensessie zijn het niet enkel de blikken die we graag zien spreken. Plastische pingpong. Een beeldende boksmatch. Waarin TOTE soms meer te weten komt dan de gemiddelde coiffeur. We gaan alvast kunnen zeggen dat we op zijn minst iets betekent hebben. Nee, dat is geen spellingfaut.

Een gezicht lezen als een boek dat je uit hebt en dichtklapt na 15 knetterende minuten. BAFFE! Oef! Een happy ending!

De volgendeeeeee!